the short version:
Μαριέττα: στα 15 της ανακάλυψε τη φυσική της κλίση στη μουσική.
Εμείς: στα 20κάτι μας ανακαλύψαμε τη Μαριέττα, βάλαμε το τραγούδι της στο repeat, το τραγουδήσαμε δυνατά με τα χέρια και το κεφάλι έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου στο νησί.
Στο μεσοδιάστημα η Μαριέττα Φαφούτη δούλεψε στο χώρο της διαφήμισης ως κειμενογράφος, υπήρξε συνιδρύτρια του bankit.gr, ξεκίνησε τη δισκογραφία της αξιοποιώντας το MySpace, έγραψε μουσική για ταινίες, τηλεοπτικές εκπομπές, ντοκυμαντέρ, video games, θεατρικές παραστάσεις και διαφημίσεις, με τη δουλειά της να της χαρίζει πρόσφατα Χρυσό Βραβείο Ερμής.
... τα διαβάζεις όλα αυτά και λες η super Marietta, είναι κάτι άπιαστο. Κι όμως αν έχεις πάει σε ένα live της, θα ήξερες ήδη ότι η Μαριέττα Φαφούτη, θα μπορούσε να είναι η κολλητή σου, η αδερφή σου, μία από 'μας...
Αν δεν το πιστεύεις, το Σάββατο 21 Φεβρουαρίου, φόρα τις πιτζάμες σου και πήγαινε να την ακούσεις με την 8μελή μπάντα της στο μασκέ live του gazARTE ! Εμείς θα είμαστε σίγουρα εκεί!
Eίναι η χαρωπή ιδιοσυγκρασία σου που υπερτερεί ή η ανάγκη σου να κάνεις τον ακροατή να χορεύει από μέσα του, να σιγομουρμουρίζει και να του φτιάχνεις τη διάθεση; Ποιος είναι ο λόγος που γράφεις τελικά χαρούμενη μουσική;
Έχει πολύ πλάκα που μου χει βγει το όνομα ότι γράφω χαρούμενη μουσική. Η αλήθεια όμως είναι ότι γράφω απ’ όλα τα είδη της μουσικής και απλά έχω γίνει κάπως γνωστή από αυτό το είδος. Από πολύ στενόχωρα και σκοτεινά κομμάτια, μέχρι τραγούδια που θα ταίριαζαν γάντι σε θρίλερ, μέχρι τραγούδια σε τελείως άλλο ύφος από αυτό που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος και απλά είτε δεν τα έχω κυκλοφορήσει, είτε έχουν κυκλοφορήσει και δεν έχουν γίνει εξίσου γνωστά. Π.χ. Το “Ich Erinnere Mich” που είχα φτιάξει για την παράσταση “I am my own wife” του Ιωσήφ Βαρδάκη, ή το “Φως μες στο σκοτάδι” για την ταινία “Στο σπίτι” του Αθανάσιου Καρανικόλα.
Γράφεις μουσική για ταινίες, ντοκυμαντέρ, τηλεοπτικές παραγωγές, διαφημίσεις, θεατρικές παραστάσεις, μιούζικαλ, video games και εικόνα. Ποιο είδος σε ιντριγκάρει περισσότερο και γιατί;
Η διαφήμιση. Για εμένα είναι το μεγαλύτερο και πιο ενδιαφέρον σχολείο μουσικής στο οποίο θα μπορούσα να βρεθώ. Και αυτό γιατί μπαίνω στη διαδικασία να γράφω πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής που δεν θα έγραφα υπό κανονικές συνθήκες. Μαθαίνω να μεταμορφώνομαι μουσικά από τη μία στιγμή στην άλλη, δοκιμάζω διαφορετικά ύφη, αισθητικές, φόρμες και μαθαίνω επίσης να φτιάχνω κάτι από το μηδέν μέχρι το τελικό στάδιο της παραγωγής. Δεν έχω αντιμετωπίσει ούτε μία μουσική που έχω γράψει για διαφήμιση ως jingle, αλλά ως δισκογραφία.
Φτάνει το βραδύ του live βγαίνεις στη σκηνή και…
…συνήθως έχω δύσπνοια, είμαι μουδιασμένη και η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή. Αλλά στο δεκαπεντάλεπτο περίπου έχω επανέρχομαι.
Υπάρχει κάτι που το κουβαλάς πάντα πάνω σου για να σου φέρει γούρι;
Οι αδερφές μου. Δεν πάω πουθενά χωρίς αυτές.
Σε μάθαμε από το “don’t stop”. Ποια είναι η αγαπημένη σου συνήθεια, κάτι που δε θα σταματήσεις πότε να κάνεις;
Να παίρνω ποπ κορν στο σινεμά.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι;
Καλά εννοείται είναι πολλά. Αλλά η τελευταία αγάπη είναι οι “Τ’ ανείπωτα” του Ζερβουδάκη. Μαγεία.
Διηγούνται τα τραγούδια σου μία ολοκληρωμένη ιστορία; Πες μας την ιστορία του τελευταίου σου single “Pappa I’ ll fly”.
Είχα διαβάσει μία ιστορία πριν λίγο καιρό. Ένας παππούς είχε γράψει κάποια ποιήματα. Σε ένα από αυτά έλεγε με ελεύθερα λόγια: «Εσείς τώρα θα βλέπετε έναν ιδιότροπο γέρο. Κάποιον που δεν είναι ιδιαίτερα σοφός. Που χάνει τα πράγματά του. Που λερώνεται με το φαγητό του. Θα σας πω ποιος είμαι, καθώς στέκομαι εδώ τόσο ακίνητος. Δεν είμαι παρά ένα δεκάχρονο παιδί. Με έναν πατέρα και μητέρα. Και αδερφούς και αδερφές που αλληλοαγαπιόμαστε. Ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, με φτερά στα πόδια. Που ονειρεύεται να βρει την αγάπη.» Με συγκίνησαν τόσο πολύ αυτά τα λόγια και η εικόνα του παππού αυτού με την καρδιά μικρού παιδιού. Η ιδέα του ότι κανείς δε μπορεί να κλέψει την αλήθεια μας. Το Papa I’ll fly είναι τα λόγια του παππού αυτού στη μαμά και το μπαμπά του. Το είπαμε μαζί με τους κολλητούς μου Στάθη Δράκο και Μαρία Καρέτσου από τους Minor Project και η μαμά εταιρία του είναι η Musou Music.
Είχες γράψει για ένα live σου «…θέλω να έρθετε γιατί η θεία μου η Καίτη από την Αμφισσα, η γυναίκα που νομίζει ότι είμαι η Μαντόνα και ότι όλος ο κόσμος με αποθεώνει (εντάξει, μπορεί να της έχω αφήσει κι εγώ κάνα υπονοούμενο), θα είναι εκεί! Ελάτε για τη θεία μου την Καίτη. Σας περιμένω». Ήρθε τελικά η θεία σου η Καίτη; Τι σου είπε μετά; Πώς είναι να βλέπεις κάτω από τη σκηνή δικούς σου ανθρώπους;
Ήρθε και μάλιστα είχα κανονίσει με το κοινό να κάνουν χαμό όταν θα έλεγα το όνομά της και γενικά είχε τόσο μα τόσο γέλιο εκείνο το live. Η θεία μου είναι φοβερή γενικά. Την αγαπώ όσο δεν πάει και έχει πλάκα γιατί φιλτράρει τον κόσμο με βάση το αν με γνωρίζουν ή όχι. Είναι αυτή που όταν τους είχε σταματήσει η αστυνόμια με το αυτοκίνητό μου και δεν έβρισκαν την ασφάλειά μου, άρχισε να λέει στον αστυνομικό ότι το αυτοκίνητο είναι της Μαριέττας Φαφούτη που έχει γράψει το Kookoobadi. Ο άνθρωπος είπε “Δεν την ξέρω την κοπέλα” και η θεία μου απάντησε “Μην ανησυχείς και θα την μάθεις”. Γενικά όλο το σόι είναι τόσο μα τόσο υποστηρικτικό και έρχονται πάντα στα live και με συγκινούν και γενικά υπάρχει αγάπη άπειρη.
Η μουσική σου είναι pop. Ακολουθείς τον ίδιο δρόμο και στις ενδυματολογικές σου επιλογές; Ποια είναι η σχέση σου με τη μόδα;
Η αλήθεια είναι πως δεν παρακολουθώ καθόλου τι γίνεται στο χώρο της μόδας. Και για να πω την αμαρτία μου βαριέμαι πολύ να πηγαίνω για ψώνια. Αλλά έχω πολύ συγκεκριμένο είδος ντυσίματος που σίγουρα δεν στηρίζεται με βάση το τι είναι της μόδας. Και φοράω μόνο φορέματα. Είναι ό,τι πιο βολικό στον κόσμο.
Τι είναι για σένα λαχταριστό;
Το προφιτερόλ της μαμάς μου, το παστίτσιο της αδερφής μου της Κλαίρης, το burger του Juicy Grill στο Χολαργό και το cheesecake της Μικρής Βενετίας στο Κουκάκι.
