Η λέξη «δώρο», από μόνη της, είναι μια από τις πιο θετικά φορτισμένες λέξεις στον κόσμο. Κάνει τα μάτια να καρφώνονται πάνω της, κάνει κεφάλια να γυρίζουν. Σκέψου ένα φυλλάδιο πιασμένο στον υαλοκαθαριστήρα του αυτοκινήτου σου, μια αφίσα στο δρόμο, ένα SMS στο κινητό σου. Αν η λέξη «ΔΩΡΟ!» είναι αρκετά μεγάλη και ευανάγνωστη, δεν υπάρχει περίπτωση να μη σου τραβήξει την προσοχή. Γίνεται, λοιπόν, αυτή η τόσο delicious λέξη να συντάσσεται στην ίδια πρόταση με την λέξη «εφιάλτης»; Φυσικά. Γιατί για κάποιους από εμάς ο Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης είναι τυλιγμένος με ιλουστρασιόν χαρτί και σατέν κορδέλα.
Ο μόνος άνθρωπος που δεν λατρεύει τα χριστουγεννιάτικα δώρα είναι εκείνος που πρέπει να τα πάρει, ειδικά αν αυτός ο κάποιος πάσχει από τελειομανία, ανασφάλεια, αναποφασιστικότητα ή δ) όλα τα παραπάνω. Δυστυχώς δεν είμαστε όλοι ανέμελοι δωρο-shoppers, ώστε να μπορούμε ανά πάσα στιγμή να διαλέξουμε δώρα για τα αγαπημένα μας πρόσωπα χωρίς το άγχος της αποτυχίας. Σύμφωνοι, κάποιοι «το ‘χουν» με το να διαλέγουν δώρα σαν φυσικό χάρισμα, ενώ, από την άλλη, πάντα υπάρχουν και εκείνοι που διόλου δεν «το ‘χουν», αλλά ελάχιστα τους νοιάζει – η υποχρέωση να βγει, και ας πάρει μετά το δώρο τους το δρόμο για τις σακούλες της φιλανθρωπίας (στην καλύτερη περίπτωση) ή των σκουπιδιών (στην χειρότερη). Και τέλος υπάρχουμε κι εμείς, που το κάθε μικρό δωράκι που σκοπεύουμε να κάνουμε μέσα στις γιορτές ξεκινά να μας προβληματίζει από τα μέσα Νοεμβρίου, αρχίζει να μας στοιχειώνει μόλις μπει ο Δεκέμβριος, ώσπου λίγο πριν το ημερολόγιο δείξει 25 έχει πια να πάρει στο μυαλό μας διαστάσεις Τιτανικού – και το project της αγοράς του βουλιάζει εξίσου θεαματικά.
Η τραγική, δε, ειρωνεία είναι πως εμείς οι δωροδιαταραγμένοι λατρεύουμε την ιδέα του να ψωνίσουμε για κάποιον το τέλειο δώρο: προσωπικά περιμένω πως και πως από τον παραλήπτη κάποιο υπονοούμενο για κάτι που έχει βάλει στο μάτι, ενώ οι οδηγοί με προτάσεις για δώρα είναι για μένα ό,τι το μπαστούνι για τον τυφλό. Συχνά όταν βλέπω κάτι ωραίο στα μαγαζιά σημειώνω νοερά σε ποιον θα μπορούσε να ταιριάζει, ώστε να του το αγοράσω την κατάλληλη στιγμή. Αλλά μετά το ξεχνάω (άτιμα γηρατειά) και η «κατάλληλη στιγμή» με βρίσκει με άδεια χέρια και με τη χαζή ατάκα «επιφυλάσσομαι» στο στόμα.
Βεβαίως δεν έχουν όλα τα δώρα τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Με άλλο στρες διαλέγεις δώρο για την ανταλλαγή στο γραφείο, με άλλο για τους φίλους σου, με άλλο για την αφεντικίνα σου που μοιάζει να τα έχει όλα. Το δώρο είναι ένα σύμβολο φορτισμένο με μηνύματα. Το δώρο μπορεί να κάνει τους συνεργάτες φίλους, τους φίλους οικογένεια, τους εραστές φίλους. Το δώρο μπορεί να πει «σ’ αγαπώ» και μπορεί να πει «δεν σ’ αγαπώ πια». Σε κάποιες περιπτώσεις ξέρεις τι ψάχνεις - οπότε το μόνο που σου απομένει είναι να το βρεις-, σε κάποιες άλλες η αγορά καλύπτεται από πηχτό σκοτάδι. Κάπως σαν το σκοτάδι που κάλυπτε την Άγια Νύχτα, πριν την φωτίσει το αστέρι της Βηθλεέμ. Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, από εκεί ξεκίνησαν όλα. Από εκείνους τους τρεις εκκεντρικούς τύπους, που πριν πάνε να προσκυνήσουν στην φάτνη, επιδόθηκαν σε λίγο Χριστουγεννιάτικο shopping, ώστε να εμφανιστούν μπροστά στο θείο βρέφος όχι με κανένα τυχαίο ζιπουνάκι, αλλά με τρία δώρα τόσο πετυχημένα, που θα έμεναν για πάντα στην ιστορία.
2014 χρόνια αργότερα, ήρθε η ώρα να κάνεις κι εσύ τα μαγικά σου. Αν είσαι σαν εμένα, και αγχώνεσαι παράλογα πολύ για την εύρεση των τέλειων δώρων, ας είναι φέτος η χρονιά που θα το αλλάξουμε αυτό. Βάλε στα άμεσα resolutions σου τα φετινά Χριστούγεννα να είναι εκείνα που θα αγοράσεις τα δώρα σου εγκαίρως, με κέφι, χωρίς ανασφάλεια και δεύτερες σκέψεις. Άλλωστε στην εποχή των delicious e-shops (όπως ετούτο εδώ, όχι να το παινευτούμε), δεν χρειάζεται καν να λιώσεις στο περπάτημα και να χαθείς σε ατελείωτες kitsch βιτρίνες για να βρεις αυτό που ψάχνεις. Μπορείς να κάνεις όλες τις αγορές σου εδώ και τώρα, από την άνεση του καναπέ σου. Για αρχή, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να ξεκινήσεις.
