Στην πραγματικότητα, η μόδα δεν πέθανε ποτέ ώστε να έχει ανάγκη να αναγεννηθεί. Η μόδα εξελίσσεται μαζί με τους ανθρώπους της, οι δημιουργοί πιάνουν τον παλμό της εποχής και παραδίδουν στον κόσμο επίκαιρα μικρά έργα τέχνης που φοριούνται. Μέσα σε αυτή την αέναη κίνηση, όμως, υπάρχουν και μερικές σπουδαίες στιγμές που αλλάζουν την φορά που ο πλανήτης μόδα γυρίζει. Συγκεντρώσαμε δέκα τέτοιες περιπτώσεις.
1. Το τέλος του κορσέ
Πριν τον 20ο αιώνα, οι γυναίκες ούτε που διανοούνταν να εμφανιστούν δημόσια χωρίς να φορούν μέσα από τα ρούχα τους τον κορσέ τους. Το καταπιεστικό εσώρουχο είχε σκοπό να τονίσει την γυναικεία μέση και προκειμένου να τον πετύχει δενόταν τόσο σφιχτά που έκοβε την αναπνοή εκείνης που το φορούσε. Και έπειτα ήρθαν τα 20s, με τις σκανδαλιάρες flappers, τα αδύνατα κορίτσια που έκοβαν κοντά τα μαλλιά τους, φορούσαν φτερά παγωνιού και μικρά καπέλα, κάπνιζαν, χόρευαν και ντύνονταν με σέξι για την εποχή φορέματα σε ίσια, χυτή γραμμή, με ή χωρίς κρόσσια και λαμπερά κεντήματα. Μια νέα, απελευθερωμένη εποχή μόλις ξεκινούσε.
2. Η δημιουργία του Μικρού Μαύρου Φορέματος
Πολλοί θυμούνται την iconic φιγούρα της Audrey Hepburn να χαζεύει την βιτρίνα του Tiffany’s φορώντας το Μικρό Μαύρο Givenchy της, λίγοι όμως ξέρουν πως τα εύσημα για το Little Black Dress ανήκουν (και αυτά) στην δαιμόνια Coco Chanel. Ήταν η πρώτη που είχε την ιδέα να λανσάρει το 1926 στην boutique της ένα «ταπεινό» ζέρσεϊ φόρεμα σε μαύρο χρώμα, μια κίνηση τολμηρή για μια εποχή που τόσο τα υφάσματα όσο και τα χρώματα έπρεπε να χαρακτηρίζονται από πολυτέλεια και μαξιμαλισμό. Όχι, το motto “less is more” δεν είναι δικό της, αλλά συνδέθηκε άρρηκτα με την αισθητική της – και όχι άδικα.
3. Το ντεμπούτο του New Look
Μια γερή δόση glamour ήταν ακριβώς ό,τι χρειάζονταν οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας στο μεταπολεμικό Παρίσι και την βρήκαν στην πρώτη συλλογή του Christian Dior για τον προσωπικό του οίκο το 1947. Φούστες με όγκο, τονισμένη μέση, μεσάτα σακάκια και σιλουέτα κλεψύδρα ήταν τα μαγικά συστατικά του New Look, όπως χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς της εποχής. Σήμερα, θεωρείται η αξεπέραστη συλλογή που άλλαξε για πάντα τον όρο class στο λεξικό της μόδας.
4. H εφεύρεση του mini
Πολλοί designers διεκδικούν την πατρότητα του mini, ωστόσο η επικρατέστερη από εκείνους, η Mary Quant, βάζει τα πράγματα στη θέση τους: «Τα κορίτσια στην King’s Road ήταν εκείνα που ανακάλυψαν το μίνι. Εγώ έφτιαχνα εύκολα, νεανικά, απλά ρούχα μέσα στα οποία μπορούσες να κινηθείς, να τρέξεις, να πηδήξεις και αφήναμε το μήκος τους στο γούστο του πελάτη. Εγώ φορούσα πολύ κοντά και οι πελάτισσες έλεγαν «Πιο κοντό, πιο κοντό». Στην Ελλάδα, θεωρήθηκε τόσο προκλητικό που κατά τα χρόνια της χούντας απαγορεύτηκε. Μόνο για λίγο καιρό όμως, διότι τα κορίτσια της εποχής, χαζεύοντας την Twiggy και τα άλλα είδωλα της εποχής να το φορούν, έσπευσαν να ακολουθήσουν την τάση, ζητώντας από τις μοδίστρες τους να ανεβάσουν το στρίφωμα πιο ψηλά, πιο ψηλά.
5. Η ανατροπή του Le Smoking
Το ανδρόγυνο look είχε ήδη λανσαριστεί πολύ νωρίτερα από θρύλους του σινεμά, όπως η Marlene Dietrich, ενώ η Coco είχε προτείνει στις γυναίκες να ντύνονται άνετα, για να επιδίδονται στις αγαπημένες τους δραστηριότητες (η ιππασία ήταν το σπορ που η ίδια λάτρευε). Ήταν όμως ένας άλλος σπουδαίος Γάλλος σχεδιαστής εκείνος που κατάφερε να ντύσει την γυναίκα με ρούχα αντρικά, και όμως να την κάνει να δείχνει ασυναγώνιστα θηλυκή. Το επονομαζόμενο Le Smoking ήρθε το 1966 για να βγάλει τις γυναίκες από τα ρούχα τους και να τις βάλει στα ρούχα των αντρών με δυναμισμό, φινέτσα και αξεπέραστο σεξαπίλ.
6. Η αναρχία των punks
Όσο οι Sex Pistols τραγουδούν God Save the Queen, μια άλλη «βασίλισσα», η Vivienne Westwood ανοίγει την θρυλική boutique Sex στην King’s Road του Λονδίνου και παραδίδει μαθήματα πρόκλησης επάνω και κάτω από την πασαρέλα. Στα catwalks παντρεύει τρουκς, παραμάνες και άλλες punk αναφορές με παραδοσιακά σκωτσέζικα tartan μοτίβα, ενώ η ίδια βγαίνοντας από το παλάτι του Buckingham, ποζάρει -μπροστά στα έκπληκτα φλας των φωτογράφων- χωρίς εσώρουχο. Γιατί να το κάνει αυτό; Γιατί το punk, που στα αγγλικά σημαίνει και «αλήτης», είναι πρωτίστως ένα state of mind - και έπειτα μετουσιώνεται σε μια ενδιαφέρουσα, ασυμβίβαστη γκαρνταρόμπα.
7. Η επέλαση των supermodels
Τα μοντέλα αναδεικνύουν την μόδα ή η μόδα αναδεικνύει τα μοντέλα; Τα όρια άρχισαν να γίνονται δυσδιάκριτα από τα μέσα των 80s και για περίπου μια δεκαετία, όταν τα κορίτσια που προορίζονταν για να δειγματίζουν ρούχα στα fashion shows αναδείχθηκαν σε superstars της εποχής. Με την ελιά της Cindy να γίνεται τόσο διάσημη όσο εκείνη της Marilyn, με την Naomi να αποκτά την φήμη της δύστροπης ντίβας και με την Linda να δηλώνει πως δεν σηκώνεται από το κρεβάτι για λιγότερα από 10.000 δολάρια, ο μύθος των supermodels χτίστηκε επάνω σε σαγηνευτικά ψηλοτάκουνα.
8. Η δύναμη του μινιμαλισμού
Και έπειτα ήρθαν τα 90s, σαν ανάσα δροσιάς έπειτα από τα εξωφρενικά 80s, μια επιστροφή στη λιτότητα και την διακριτική φινέτσα. Μεσουρανούν ο Armani με τα μαύρα ζιβάγκο του και τις καθαρές γραμμές του και ο Calvin Klein με τα βαμβακερά t-shirts και τα jeans του. Poster girl της εποχής, η πρωτοεμφανιζόμενη Kate Moss, με τον αδύνατο, αγορίστικο σωματότυπό της και την απόκοσμη, εύθραυστη ομορφιά της. Όσο αναδύεται ένα νέο πρότυπο, heroine chic ομορφιάς, oι βάτες, οι περμανάντ και τα πληθωρικά φορέματα ανήκουν πια στο παρελθόν.
9. Η δημοκρατία των designer collaborations
Πριν το 2004 κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως μερικοί από τους μεγαλύτερους fashion designers – που στερεοτυπικά θεωρούνται ματαιόδοξοι, υπερόπτες, σνομπ - θα έβαζαν την υπογραφή τους σε μπλουζάκια με τιμή €9,99. Κι όμως, η στιγμή αυτή ήρθε ξαφνικά όταν ο Karl Lagerfeld – ο πιο σνομπ από όλους τους – αποφάσισε να συνεργαστεί με γνωστή αλυσίδα καταστημάτων ένδυσης. Πλέον οποιαδήποτε γυναίκα με μερικά ευρώ στην τσέπη και πολλή υπομονή έξω από το κατάστημα την ημέρα του λανσαρίσματος, μπορεί να αποκτήσει ένα αυθεντικό Lanvin, Marni, Versace ή Alexander Wang. Ή περίπου τελοσπάντων…
10. Η επανάσταση του online shopping
«Μα, πώς να το αγοράσεις αν δεν το δοκιμάσεις;» αναρωτιόμασταν και εμείς οι ίδιες κάποτε, προτού το online shopping γίνει μέρος την καθημερινότητάς μας. Κι όμως, γίνεται. Και μάλιστα γίνεται και για αγορές υψηλής ποιότητας και αξίας από πολυπόθητους οίκους μόδας, όπως απέδειξε το διαδικτυακό εγχείρημα Net-A-Porter, πνευματικό τέκνο της γαλλίδας Natalie Massenet. Σήμερα, οι καταναλωτές έχουν μια σχέση πάθους με τις fashion αγορές μέσα από το διαδίκτυο - ειδικά όταν βλέπουν κάτι που κάνει την καρδιά τους να χτυπήσει δυνατά. Και αν θες να το επιβεβαιώσεις, φτάνει μια περιήγηση στο www.jamjar.gr. Μήπως δεν είναι και αυτό, με τον τρόπο του, μια μικρή επανάσταση;
