Αν χτυπήσεις στο google τις λέξεις “μόδα” και “στιλ” μαζί, τα αποτελέσματα είναι αποκαρδιωτικά. Για κάποιο λόγο, φαίνεται πως η γη θα σταματήσει να γυρίζει αν αυτά τα δύο συμφιλιωθούν και συμβαδίσουν χέρι – χέρι. Ο πλανήτης Γη (ή, τελοσπάντων, το κομμάτι του πλανήτη που ασχολείται με ετούτα τα πράγματα, όχι π.χ. οι ιθαγενείς του Αμαζονίου) θέλει, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, την μόδα και το στιλ να βρίσκονται απέναντι.
Στη μια μεριά του ρινγκ, το στιλ, παλιό όσο κι οι άνθρωποι. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά σε τοιχογραφίες, αμφορείς και αγγεία για να το διαπιστώσεις. Θες να πάμε πιο πίσω κι από αυτό; Είναι βέβαιο πως όλο και κάποια κυρία των σπηλαίων ξύπνησε μια μέρα και έδεσε το τομάρι επάνω της ίσια αντί για διαγώνια, μόνο και μόνο για να διαφέρει από τις άλλες (και σίγουρα για να τους τη σπάσει).
Στην απέναντι μεριά, η μόδα. Όχι με την έννοια της μαζικής αποδοχής ενός συγκεκριμένου τρόπου ένδυσης, αλλά με εκείνη των τάσεων και της εναλλαγής τους. Σαφέστατα πολύ μεταγενέστερη η μόδα, οι μελετητές εντοπίζουν κάπου στον 14ο αιώνα τις πρώτες αλλαγές στις ενδυματολογικές νόρμες, αλλά οι περισσότερες λεπτομέρειες χάνονται στα βάθη των αιώνων. Ποιος ενδιαφέρεται όμως να εντοπίσει χρονολογικά πότε η ανθρωπότητα κόλλησε τον ιό των trends; Το σαρδόνιο μειδίαμα του Christian Dior, σε μια από τις πιο εύγλωττες ιστορικές φωτογραφίες μόδας, φτάνει: με μια μεζούρα στο χέρι, δείχνει στις κυρίες της παριζιάνικης υψηλής κοινωνίας ότι το μήκος της φούστας άλλαξε, οπότε θα πρέπει να πετάξουν τις παλιές τους και να προμηθευτούν καινούργιες. Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι τάσεις - και μαζί το πάθος μας να τις ακολουθούμε.
Κάποιος εκεί έξω θέλει να ακολουθεί τη μόδα, κάποιος άλλος θέλει να εκφράζει το προσωπικό του στιλ. Αυτές οι δύο επιθυμίες ούτε ξεκινούν από την ίδια αφετηρία, ούτε εξυπηρετούν την ίδια ανάγκη, ούτε επιφέρουν το ίδιο αποτέλεσμα. Κι όμως, ο κόσμος επιμένει να ψάχνει να βρει έναν ορισμό που να τις χωρά και τις δύο, ενώ παράλληλα προσπαθεί να αναδείξει νικητή.
Αφού λοιπόν το internet είναι γεμάτο με σκέψεις, γνωμικά και εξυπνάδες επάνω στη μόδα και το στιλ, δεν χάνουμε τίποτα να καταθέσουμε και εμείς μερικά ακόμη. Ποιος ξέρει; Ίσως μια μέρα δούμε και τις παρακάτω προτάσεις γραμμένες με κομψές γραμματοσειρές μέσα σε χαριτωμένα πλαισιάκια.
- Μη συγκρίνουμε τα ανόμοια: Η μόδα είναι χόμπι, το στιλ είναι αρετή.
- Το στιλ έχει να κάνει με την έξοδο, η μόδα με την είσοδο. Το στιλ βγάζει προς τα έξω κάτι που νιώθεις την ανάγκη να προβάλλεις, η μόδα έχει να κάνει με το να καλωσορίζεις την έμπνευση και τις ιδέες κάποιου άλλου στο ντύσιμό σου.
- Βρίσκονται ποτέ αυτά τα δύο σε τέλεια ισορροπία; Σπάνια. Όμως όταν αυτό συμβαίνει, το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικά ωραίο.
- Μόδα σημαίνει αλλαγή, στιλ σημαίνει συνέπεια. Προτίμηση σε συγκεκριμένα χρώματα, αδυναμία σε υφάσματα, αγάπη για συγκεκριμένα κομμάτια της ντουλάπας.
- Ναι, η μόδα είναι εφήμερη, ωστόσο αυτή είναι η ομορφιά της. Σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται διαρκώς, η διαχρονικότητα είναι υπερεκτιμημένη.
- Το στιλ δεν πρέπει να συγχέεται με την εκκεντρικότητα. Προσοχή σε όσους εκβιάζουν την προσοχή.
- Ο πιανίστας παίζει πιάνο, ο γραφίστας γνωρίζει την γραφιστική, δυστυχώς, όμως, ο στιλίστας δεν ξέρει απαραιτήτως τι σημαίνει στιλ. Οι περισσότεροι ξεπατικώνουν looks που είδαν σε πασαρέλες ή street style φωτογραφίσεις.
- Η μόδα δεν είναι ο Εωσφόρος που θέλει να βάζει τις αθώες καταναλώτριες να ψωνίζουν ασκόπως. Οποία θέλει και μπορεί να ακολουθεί τη μόδα είναι τυχερή – όχι θύμα.
- Aν δεν μπορείς να ακολουθείς τη μόδα, μπορείς πάντα να την παρακολουθείς. Ίσως είναι και προτιμότερο.
- Το στιλ πρέπει να μοιάζει πως «βγαίνει» φυσικά και αβίαστα. Αν φαίνεται η προσπάθεια από πίσω, το στιλ καταρρέει.
- Η φράση «το προσωπικό μου στιλ» αφενός είναι πλεονασμός, αφετέρου έχει ταλαιπωρηθεί βάναυσα από celebrities και fashion bloggers που – τι σύμπτωση!- τα «προσωπικά» τους στιλ πολύ συχνά συμπίπτουν και διαμορφώνονται με βάση τις τάσεις της εκάστοτε σεζόν.
- Ωστόσο το στιλ, πράγματι, είναι εντελώς προσωπικό. Γιατί όπως έλεγε και ο Oscar Wilde, “Να είσαι ο εαυτός σου. Όλες οι άλλες θέσεις είναι πιασμένες”.
