Ίσως πρόκειται για το σημαντικότερο άνθρωπο στη ζωή μας, αφού εκτός προφανώς του ότι μας χάρισε, τη διαμορφώνει, την καθορίζει και συνεχίζει να την επηρεάζει θέλοντας και μη χρόνια μετά. Βρίσκεται δίπλα μας από την πρώτη μέρα, μας μαθαίνει τον κόσμο, μας δείχνει το δρόμο και μας υποστηρίζει σε κάθε βήμα ενθαρρύνοντάς μας να βρούμε και να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Συνήθως έχει υπερδυνάμεις που τη βοηθούν να «συνεχίζει όταν οι άλλες σταματούν», να είναι πάντα καλά όταν εμείς αρρωσταίνουμε, ν’ ακούει στο τηλέφωνο με τις ώρες όταν εμείς πιθανότατα θα το είχαμε κλείσει με μια δικαιολογία, να βρίσκει λύσεις και στα πιο δύσκολα προβλήματα, να προσφέρει φαγητό, προδέρμ, αγάπη και το αυτί της για χρόνια αγόγγυστα, να αγαπά και να συγχωρεί άνευ όρων. Φυσικά, με αφορμή τη γιορτή της μητέρας, μιλάω για την αγαπημένη μας μητέρα, μαμά, μανούλα ! Και επειδή μας δίνει όλα τα παραπάνω απλόχερα και αδιαμαρτύρητα και επειδή είναι σχεδόν δεδομένο πως στους γρήγορους και πιεστικούς ρυθμούς της καθημερινότητας ξεχνάμε πολλές φορές να την ευχαριστήσουμε και να της δείξουμε πόσο σημαντική είναι για εμάς, αδράξτε την ευκαιρία και γιορτάστε μαζί της σήμερα την αγάπη και τη φροντίδα της! Με ένα δώρο, με μια κάρτα, με ένα λουλούδι ή απλώς με ένα άρθρο-κόλαφο όπως αυτό εδώ που διαβάζετε που είναι αφιερωμένο στη δική μου φανταστική μαμά! 10 + 1, λοιπόν, λόγοι που η μαμά μου είναι καλύτερη από τη δική σου;-p
- Αντέχει όσο κανείς: από τα βασικότερα. Δεν κουράζεται ποτέ (τουλάχιστον τόσο ώστε να το καταλάβω), δεν παραπονιέται ποτέ, δεν σταματά ποτέ. Φαινομενικά δε, μοιάζει σα να χρειάζεται τα μισά από ότι εγώ για να λειτουργήσει. Λιγότερο ύπνο, λιγότερη ξεκούραση, λιγότερο φαγητό, κάποιες φορές και λιγότερη αγάπη. Και όλα αυτά με ένα πλατύ, αληθινό χαμόγελο ευτυχίας. Πώς γίνεται;;;;;
- Έχει γαϊδουρινή υπομονή: εσείς πόση ώρα αντέχετε να ακούτε κάποιον στο τηλέφωνο να σας διηγείται την ίδια ιστορία ξανά και ξανά και να απαιτεί να αναλύσετε μαζί κάθε σημείο της; Πόση ώρα αντέχετε να ενθαρύνετε, να υποστηρίζετε ψυχολογικά, να συμπονάτε, να εξηγείτε; Πόση ώρα αντέχετε να ακούτε πραγματικά; η δική μου μαμά με τις ώρες. *και θα συμπληρώσω: και όχι απλά κάποιον. Εμένα συγκεκριμένα που ειδικά όταν μιλάω για κάτι με πάθος (όπου πάθος, βάλτε εσείς το συναίσθημα που σας ταιριάζει: νεύρα, πόρωση, χαρά κτλπ) μιλάω σε ταχύτητα φωτός και θες χρόνια εμπειρίας για να καταλάβεις και τι λέω.
- Λατρεύει τη ζωή: μαγειρεύει ασύλληπτα και φροντίζει να πειραματίζεται με διαφορετικές κουζίνες ώστε να εξελίσσει το ταλέντο της και να μας προσφέρει νέες γαστριμαργικές συγκινήσεις. Χορεύει αργεντίνικο τάνγκο, διαβάζει πολύ, λατρεύει τη ζωγραφική και πάνω από όλα είναι μέσα σε κάθε είδους τρέλα!
- Με υποστηρίζει με πράξεις: λέξη κλειδί: έμπρακτη, δηλαδή, με πράξεις. Πόσες άλλες μαμάδες θα δούλευαν όλη μέρα για το όνειρο της κόρης τους και θα έκαναν κάθε λογής εργασία για να τη βοηθήσουν να το κάνει πραγματικότητα; η ομαδάρα του jamjar και οι αγαπημένοι μας δημιουργοί γνωρίζουν από πρώτο χέρι και δε θα γράψω περισσότερα! Viva la mama, λοιπόν και μακάρι να μπορέσω να κάνω και εγώ τα μισά για την κόρη μου!
- Είναι επινοητική: όταν τα πράγματα ζορίζουν, όταν οι διέξοδοι και οι επιλογές λιγοστεύουν επικίνδυνα και το στομάχι δένεται κόμπος από το άγχος, ακούγεται πάντα ένα «μη σκας κορίτσι μου, θα τη βρούμε τη λύση» και η αλήθεια είναι πως το κάνουμε πάντα. Δε γνωρίζω, βέβαια, αν αυτό λέγεται επινοητικότητα ή πολλή αγάπη και θετική ενέργεια που φέρνουν τις λύσεις στην πόρτα μας, όμως το αποτέλεσμα είναι πως εν τέλει τα φαινομενικά άλυτα προβλήματα διαλύονται.
- Οι ορίζοντές τις ήταν, είναι και θα είναι πάντα ανοιχτοί (όπως και η αγκαλιά της): η μαμά μου ξέρει να ακούει, να συμπονά και να μπαίνει στη θέση του άλλου. Έτσι, ποτέ δε θα ξεχωρίσει, δε θα διακρίνει κάποιον για τις οποιουδήποτε είδους επιλογές του. Η μητέρα μου μού έμαθε να μην ασκώ κριτική και να δέχομαι τον άλλον όπως ακριβώς είναι, να σέβομαι τις επιλογές του και να προσπαθώ να κατανοήσω την οπτική του. Και μαθαίνοντάς μου αυτό με απελευθέρωσε από εμπάθειες, κακίες και μίση, χαρίζοντάς μου έναν πολύ αγαπησιάρικο και όμορφο κόσμο. Από τους σημαντικότερους λόγους που την καμαρώνω και είμαι περήφανη για εκείνη.
- Έχει μια δική της ανοργάνωτη οργανωτικότητά: που σε στιγμές τσακίζει νεύρα #natalemekaiafta αλλά στις περισσότερες φάσεις σώζει και ζωές. Φαινομενικά ακατάστατη, δημιουργική και πολυσύνθετη δε χάνει ποτέ και τίποτα, ενώ διατηρεί το σπίτι, την οικογένεια, αλλά και κάθε τι με το οποίο καταπιάνεται σε άριστη τάξη και οργάνωση. Γράμματα που τις περισσότερες φορές δε διαβάζονται, χαρτάκια βασικά αλλά και συμπληρωματικά (πολλές φορές και χαρτοπετσέτες) και ένα πολύτιμό ημερολόγιο με σημειωμένο τον κόσμο όλο συνθέτουν τη δική της εκδοχή μιας ειρωνικής, μαγικής σχεδόν ανοργάνωτης οργάνωσης.
- Αυτοσαρκάζεται με πάθος: η μαμά μου δεν παίρνει τον εαυτό της πολύ στα σοβαρά και αυτός είναι και ένας από τους λόγους που θες πολύ να την κάνεις παρέα. Ξέρει να περνάει όμορφα, να γίνεται παιδί σε δευτερόλεπτα και γελά με πάθος κυρίως με τα δικά της κατορθώματα. Ακομπλεξάριστη, αληθινή και πηγαίως χαρούμενη δίνει πάντα στους άλλους το χώρο να είναι ο εαυτός τους.
- Αδιαφορεί ειλικρινώς και παντελώς για τη γνώμη των άλλων: σε ένα κόσμο που η γνώμη του διπλανού τείνει να είναι πιο σημαντική από τη δική σου, η μητέρα μου προσοπάθησε και συνεχίζει να προσπαθεί με πάθος να με πείσει ότι αν είσαι καλά με τον εαυτό σου η γνώμη των άλλων δε μετρά και δεν υπολογίζεται. Από τα πολύ ουσιώδη ζητήματα και τις επιλογές ζωής μέχρι τα απλά και τα καθημερινά που εκείνη απλώς έκανε και κάνει διαφορετικά από τους άλλους, η μαμά μου με έμαθε να «κοροϊδεύω» το «κανονικό», το «σωστό», το «αποδεκτό» και το «συνηθισμένο» και ν’ ανακαλύπτω νέους τρόπους να δω τη ζωή.
- Έχει ένα δικό της τρόπο να σκέφτεται με ένα πολυσχιδές, πολυσύνθετο, πολυδιάστατο τύπου #whathefuckdidshejustsay πανέξυπνο μυαλό: ναι. Αυτό. Πώς. να. το. εξηγήσω. Πραγματικά δε ξέρω τί γίνεται σε αυτό το μυαλό και είναι βέβαιo πως κανείς ποτέ δε θα μάθει ακριβώς. Το σίγουρο είναι πως γίνεται ένας χαμός από σκέψεις, προβληματισμούς, αναλύσεις, θέλω και όνειρα, στόχους και ιδέες. Δεν την καταλαβαίνω, δεν την κατάλαβα ποτέ και ούτε πρόκειται, αλλά μου αρέσει απίστευτα που έχει ένα δικό της τρόπο να σκέφτεται.
- Μου έμαθε πως «δεν υπάρχει δε μπορώ, αλλά δε θέλω»: πώς θα μπορούσα να ολοκληρώσω αυτό το άρθρο χωρίς το σημαντικότερό της δώρο; Ως παιδί είναι από τις φράσεις που άκουγα πιο συχνά και ως «μεγάλη» έχει καταλήξει να είναι από τις φράσεις που λέω η ίδια πιο συχνά. Η μαμά μου (εντάξει και ο μπαμπάς μου για να είμαι δίκαιη) μού έμαθε πως όταν υπάρχει θέληση, υπάρχει πάντα και τρόπος. Χάρη σε αυτό ήμουν πάντα ελεύθερη να κάνω τις επιλογές μου γιατί ήξεραν και εκείνοι αλλά και εγώ ότι από τη στιγμή που επέλεγα κάτι στη ζώη μου και το ήθελα πολύ θα το κατάφερνα. Χάρη σε εκείνη, έμαθα να έχω πίστη, επιμονή, υπομονή, όρεξη για δουλειά, πείσμα και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου και όταν λέω «δεν υπάρχει δε μπορώ, αλλά δε θέλω» να το εννοώ.
Συγγνώμη παιδιά, αλλά έχω την καλύτερη μαμά του κόσμου, τι να κάνουμε;
