Μόδα και σινεμά, σινεμά και μόδα. Σχέση αγάπης και αλληλεπίδρασης. Μια ματιά στις πασαρέλες αρκεί για να διαπιστώσει κανείς πως η Μεγάλη Οθόνη τροφοδοτεί ασταμάτητα τους fashion designers με έμπνευση: όσοι παρακολουθούν τα ντεφιλέ θα θυμούνται την σαρωτική παρουσία του Υπέροχου Γκάτσμπι στις συλλογές του 2013 ή ακόμη, λίγο πιο παλιά, την επιρροή του Avatar, με τις tribal αναφορές να βρίθουν στις τότε κολεξιόν. Ως ένα βαθμό, η 7η τέχνη καθορίζει την μόδα – συχνά όμως ισχύει και το αντίστροφο. Αυτές τις σπάνιες αλλά θαυμαστές φορές που το αποτύπωμα της μόδας μένει για πάντα ανεξίτηλο επάνω στο σελιλόιντ, προκύπτουν ταινίες που γράφουν δικά τους κεφάλαια ενδυματολογικής ιστορίας.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Πρόγευμα στο Τίφανις (1961): από τους 10 ανθρώπους που θα ρωτήσεις είναι ζήτημα να θυμούνται έστω οι 2-3 την υπόθεση της ταινίας. Κανείς όμως δεν ξεχνά την εμβληματική φιγούρα της Audrey Hepburn, ντελικάτη σαν μαργαριτάρι, ψιλόλιγνη σαν την πίπα του τσιγάρου της, φορώντας τιάρα, γάντια και το μοναδικό ρούχο του Hubert de Givenchy, που έμελε να αποκτήσει την «κωδικοποιημένη» ονομασία LBD (Little Black Dress) και μια μόνιμη, περίοπτη θέση στη γυναικεία γκαρνταρόμπα.
Και από το Μικρό Μαύρο Φόρεμα στο Μεγάλο Άσπρο Φόρεμα, αυτή την πλισέ μεταξωτή οπτασία του ενδυματολόγου William Travilla, που ο αέρας έκανε να ανασηκώνεται και να αποκαλύπτει τα κάλλη του αιώνιου σύμβολου του σεξ, Marilyn Monroe, στην ταινία Επτά Χρόνια Φαγούρα (1955), σε μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες σκηνές της παγκόσμιας ανθολογίας του σινεμά.
Με τη σειρά της, μια άλλη ξανθιά, πιο ψυχρή αλλά απείρως πιο elegant, αποθέωσε τις δημιουργίες του Yves Saint Laurent ως Ωραία της Ημέρας (1967): η Catherine Deneuve καθιέρωσε αυτόματα ως κλασικό ό,τι φόρεσε στο αριστούργημα του Luis Buñuel, από το μαύρο φόρεμα με το λευκό γιακά και τα παπούτσια με μεταλλική αγκράφα του Roger Vivier ως το μαύρο επιβλητικό μιλιτέρ παλτό.
Τα παράξενα, ιδιόρρυθμα και ελαφρώς διαταραγμένα κορίτσια πάντα έχουν τις πιο ενδιαφέρουσες γκαρνταρόμπες, όπως η ηρωίδα του Wes Anderson στην Οικογένεια Τενενμπάουμ (2001), Margot Tenenbaum - ίσως ο πιο ενδιαφέρων ρόλος της Gwyneth Paltrow. Γούνες, αθλητικά polo φορέματα και κατάμαυρο khol μολύβι στα μάτια συμπληρώνουν το αλλόκοτο - μα τόσο stylish - look της.
Παράξενη και εξωτική έμοιαζε όμως και η Annie Hall το 1977, χρονιά που έκανε πρεμιέρα ένα από τα πιο διάσημα φιλμ του Woody Allen, Ο Νευρικός Εραστής. Η Diane Keaton έδειξε το δρόμο για το πιο σοφιστικέ ανδρόγυνο στιλ με αντρικά παντελόνια, γιλέκα και γραβάτες, βασικά στοιχεία ενός trend που επανέρχεται στο fashion προσκήνιο ξανά και ξανά.
Δυναμισμός και θηλυκότητα μπορούν όμως να συνυπάρχουν – αυτό το απέδειξε η Melanie Griffith με τα power suits της στην ταινία Εργαζόμενο Κορίτσι (1988), τα οποία μπορεί μεν σήμερα να μας προκαλούν αποστροφή, κατέγραψαν όμως το στιλιστικό ύφος της δεκαετίας καλύτερα από κάθε άλλη ταινία.
«Μυαλό για business και κορμί για αμαρτία» είχε λίγα χρόνια αργότερα και η Julia Roberts στην ταινία Pretty Woman (1990), που έζησε το παραμύθι της σύγχρονης σταχτοπούτας μέσα από μια ολική μεταμόρφωση σε πριγκίπισσα της υψηλής κοινωνίας. Ωστόσο οι πανύψηλες βινύλ μπότες της, στερεωμένες με παραμάνα, πρόλαβαν να περάσουν στην ενδυματολογική αθανασία.
Την ίδια στιγμή, σε ένα άλλο θρυλικό chick flick η Jennifer Grey υποδείκνυε τα λευκά Keds της ως τα πιο άνετα και cool παπούτσια για περπάτημα, βόλτες στην εξοχή, ακόμη και για Dirty Dancing (1987).
Μιλώντας για παπούτσια, κανείς δεν θα ξεχάσει πως οι μπαλαρίνες έκαναν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο το 1957 στην ταινία Αστείο Μουτράκι και έκτοτε καθιερώθηκαν στην αγορά ως ένα από τα πιο αγαπημένα παπούτσια των γυναικών.
Μια δεκαετία αργότερα, στο χρηματιστήριο του στιλ ανέβηκε η αξία των φουλαριών και των μπερέδων μόλις τα φόρεσε με μοναδικό τρόπο η Faye Dunaway στην ταινία Μπόνι και Κλάιντ (1967), ενώ το 1983 ήταν η χρονιά που από τα ράφια των καταστημάτων εξαφανίστηκαν οι γκέτες που έμοιαζαν με εκείνες που έδιναν φτερά στα πόδια της Jennifer Beals στο Flashdance.
Ο κινηματογράφος, όμως, γεννά και στιλιστικά είδωλα γένους αρσενικού: από τον Επαναστάτη Χωρίς Αιτία (1955), James Dean, που θα ποζάρει στην αιωνιότητα καπνίζοντας και φορώντας το leather jacket του και από τον Ατίθασο (1953) Marlon Brando, που οδήγησε στην απαγόρευση του δερμάτινου Perfecto σε πολλά σχολεία της Αμερικής έως την intellectual καμπαρντίνα του Humphrey Bogart στην Casablanca (1942), τα aviator γυαλιά και το μπουφάν του Tom Cruise στο Top Gun (1986) και τις τιράντες του Michael Douglas στο Wall Street (1987), τα fashion moments των αντρών στο σινεμά είναι επίσης αξιομνημόνευτα.
Σε κάθε σκοτεινή αίθουσα, σε κάθε προβολή, η μόδα είναι πάντα εκεί, είτε κάνοντας διακριτικά περάσματα, είτε πρωταγωνιστώντας στη Μεγάλη Οθόνη. Έχετε λοιπόν μάτια και ραντάρ ορθάνοιχτα: το επόμενο εμβληματικό fashion κομμάτι θα κάνει την εμφάνισή του soon in a theater near you
