(διαβάζεται ακούγοντας αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=pIgZ7gMze7A)
Πολλοί την έχουν χαρακτηρίσει ως την πιο κακόγουστη, ως την πιο «κιτς» δεκαετία. Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν φροντίσει να καταχωνιάσουν τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της εποχής μη τολμώντας να τα αντικρύσουν και πάλι.
Τα 80sέχουν κατακριθεί από πολλούς για την αισθητική τους, που σε πολλές περιπτώσεις ήταν πρόχειρη, κραυγαλέα και επιθετική, όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναπολούν τις μέρες αυτές με νοσταλγία. Γιατί μπορεί η δεκαετία του 80 να μη διεκδικεί δάφνες ποιότητας και στυλ, όμως ξεχείλιζε από ανεμελιά και τόλμη, αξίες και έννοιες που στην πάροδο του χρόνου έγιναν δυσεύρετες.
More passion – less fashion
Από ενδυματολογικής και στυλιστικής άποψης τα 80sείναι η επιτομή της υπερβολής και της παραφωνίας. Από το powerdressingτων γυναικών που μεγάλωναν τους ώμους τους με τις περιβόητες βάτες, μέχρι τα στρας στις τουαλέτες και τα φορέματα που συναγωνιζόταν σε λάμψη τις ντισκομπάλες, η μόδα της εποχής εκείνης ακολουθούσε λίγο πολύ το λατινικό ρητό: citius, altiusforties. Τα χτενίσματα είχαν «ανοδική κατεύθυνση» και έντονη–αλλά όχι πάντα φυσική – κίνηση. Στα mustη περμανάντ αλλά και οι κάθε είδους φράντζες. Τέλος, μεγάλη επιρροή στη μόδα άσκησε το νεότευκτο κίνημα του fitness που “έντυσε” της απανταχού fashionlovers με γκέτες, κολάν, αθλητικά κορμάκια και headbands.
 
Home Entertainment
Στη τηλεόραση (που μέχρι το 89 ήταν δημόσια και μόνο) κάνουν θραύση ξένες σειρές όπως το «Αυτός, αυτή και τα μυστήρια», «Το πλοίο της αγάπης», «Ο ιππότης της ασφάλτου», ενώ κάνουν και την εμφάνισή τους ελληνικές σειρές όπως «η εξαφάνιση του Τζων Αυλακιώτη» και η «Μαντάμ Σουσου». Αδιαπραγμάτευτος όμως κυρίαρχος του homeentertainmentαναδεικνύεται το βίντεο. Την περίοδο εκείνη κυκλοφόρησαν πάνω από 1100 ελληνικές βιντεοταινίες μέσω των οποίων καθιερώθηκαν ονόματα όπως ο Στάθης Ψάλτης, ο Σταμάτης Γαρδέλης και ο Πάνος Μιχαλόπουλος. Το αισθητικό αποτέλεσμα ήταν συνήθως φτωχό και πρόχειρο σε τέτοιο βαθμό μάλιστα κατάφερε στην πορεία να θεωρηθεί καλτ.
Videoclips και disco
Οι disco κατακλύζουν τη νυχτερινή ζωή των πόλεων και ο DJ αναδεικνύεται πλέον σε πρόσωπο-κλειδί για τη νυχτερινή διασκέδαση. Η αυτοκρατορία της ποπ ξεκινά και για πρώτη φορά η μουσική ντύνεται με εικόνα καθώς το MTV ξεκινά την 24ωρη αναμετάδοση videoclipsστα οποία πρωταγωνιστούν οι αστέρες του μουσικού στερεώματος της εποχής.
“Η πορτοκαλί εθνική υπερηφάνεια”
Κι ενώ τα περισσότερα από όσα αναφέρθηκαν παραπάνω ήταν ξενόφερτα και εισαγόμενα, στη χώρα μας άρχισε να αναπτύσσεται ένα προϊόν που γρήγορα ξεπέρασε τα σύνορα και ακόμα και σήμερα συνεχίζει να μας κάνει υπερήφανους. Η πορτοκαλί μπάλα μπήκε στις οθόνες αλλά και στις ζωές μας. Αρχικά με τον Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη και στη συνέχεια με την –επίσημη αγαπημένη- Εθνική Ομάδα, ξενυχτήσαμε, καρδιοχτυπήσαμε μα πάνω απ όλα ενωθήκαμε και γίναμε μια παρέα για να πανηγυρίσουμε τις επιτυχίες τους.
Lost… butnotfoundΠολλά μπορεί να πει κανείς για τα 80s, θετικά αλλά και αρνητικά. Το μόνο βέβαιο είναι πως η συγκεκριμένη δεκαετία έχει ντύσει γλυκά τις αναμνήσεις εκείνων που την έζησαν, ως παιδιά ή νέοι.
Ήταν αναμφισβήτητα η εποχή του νέου, η εποχή της εξερεύνησης, η εποχή που αρχίσαμε να γευόμαστε αργά αργά τους καρπούς της παγκοσμιοποίησης. Συχνάζαμε στα ουφάδικα παίζοντας pacman, βλέπαμε παιδικά και γεμίζαμε με αυτοκόλλητα τα άλμπουμ της Panini, τα γόνατά μας ήταν γδαρμένα από τις πτώσεις με τα ποδήλατα, τρώγαμε φοφίκο και δρακουλίνια, το κυνηγητό και το κρυφτό ήταν μια πραγματικότητα κι όχι ιστορίες από την κρύπτη, η αλάνα ήταν ο απόλυτος προορισμός.
Όταν τα 80s έφυγαν πήραν μαζί τους πολλά. Κι ενώ λένε πως τα περισσότερα πράγματα στη ζωή κάνουν κύκλους και κάποια στιγμή επιστρέφουν, πολύ φοβάμαι πως κάποια από αυτά δε θα ξαναγυρίσουν ποτέ.
Γιατί τα χρόνια εκείνα χαρακτηριζόταν από μια ανεμελιά και μια αθωότητα που πλέον σπανίζει. Γιατί τότε τα παιδιά ήταν παιδιά κι όχι μικροί μεγάλοι. Γιατί τότε οι παρέες ήταν ο τρόπος να εξερευνήσεις τον κόσμο κι όχι η αρένα για να μετρήσεις το εγώ σου. Γιατί τότε το παιχνίδι των μικρών γινόταν στις αλάνες και το “παιχνίδι” των πιο μεγάλων από κοντά κι όχι μέσω applications, γιατί τότε οι μικροί μέτραγαν την ευτυχία σε μπάνια και παγωτά και οι πιο μεγάλοι σε χιλιόμετρα πάνω στη σέλα μιας μηχανής και σε δίσκους για το πικ απ τους. Γιατί τότε μάλλον το ταξίδι μετρούσε περισσότερο από τον προορισμό.
