''Δεν θα πάω σήμερα για ψώνια, έχω χρόνο'', αυτό κύριες και κύριοι είναι το μεγαλύτερο ψέμα που λέμε στον εαυτό μας τις γιορτές, κερδίζει ακόμα και το ''ναι, μαμά έφαγα τον κουραμπιέ σε πιάτο'' και το ''αυτή τη χρονιά θα ξεκινήσω γυμναστήριο''.
Δες εδώ
''Το φυλαχτό ή φυλακτό ή γούρι, το περίαπτον των αρχαίων Ελλήνων, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα "μαγικά" μέσα με τα οποία επιδιώκεται άλλοτε η αποτροπή και πρόληψη κακού και άλλοτε η επίτευξη αγαθού και ευδαιμονίας, όπως σημειώνει ο Έλληνας λαογράφος Γεώργιος Μέγας στα "Ζητήματα ελληνικής λαογραφίας''.Δες εδώ
Δεν ξέρω για σας, εγώ κάθε Δεκέμβριο φροντίζω να τσεκάρω τα τριήμερα της επόμενης χρονιάς, όχι γιατί είμαι κανένα freak που λατρεύει τον προγραμματισμό (είμαι) αλλά γιατί νιώθω κάπως πιο προετοιμασμένη για την καινούρια χρονιά που έρχεται. Ναι, οκ ποιον κοροϊδεύω θέλω απλά να τακτοποιήσω τις άδειές μου...
Πριν τρία χρόνια αποφάσισα να καθαρίσω την αποθήκη μας και βρέθηκα αντιμέτωπη με δεκάδες κουτιά παπουτσιών της αδερφής μου, τα οποία είχαν παλιά ζευγάρια που δεν ήταν πια στη μόδα. Προσπάθησα να την πείσω να πετάξει ό,τι δεν πρόκειται να φορέσει ποτέ αλλά εκείνη μου απάντησε με...
… ένας swingχαρούμενος ήχος τάραξε αιφνιδιαστικά την ησυχία του δωματίου, εκείνη τινάχτηκε και πέταξε ασυναίσθητα το πενσάκι στο τραπέζι. Πριν προλάβει να προσγειωθεί στη γη και να αποτινάξει για όσο χρειαστεί την έξαρση του καλλιτέχνη, η φίλη της στο τηλέφωνο άρχισε να παραληρεί, διηγούμενη μία ιστορία με το παλιό αφεντικό της «που μόνο εσύ θα μπορούσες να καταλάβεις», όπως της είπε. Χαχανίζοντας, διέκοπτε στη μέση της ιστορίας για να πει στην Κλαίρη κάθε τόσο «Πόσο μου λείπεις ρε…!» κι ας είχαν περάσει μόνο 2 εβδομάδες από τη μέρα που η Κλαίρη αποφάσισε να αφήσει πίσω της την παλιά της δουλειά και να ακολουθήσει το όνειρό της! Το τηλέφωνο έκλεισε, αφήνοντάς την να κοιτάζει από το παράθυρο ονειροπολώντας και νιώθοντας πιο σίγουρη αισιόδοξη και παθιασμένη, από ποτέ! «Θα τα καταφέρω!»