… ένας swingχαρούμενος ήχος τάραξε αιφνιδιαστικά την ησυχία του δωματίου, εκείνη τινάχτηκε και πέταξε ασυναίσθητα το πενσάκι στο τραπέζι. Πριν προλάβει να προσγειωθεί στη γη και να αποτινάξει για όσο χρειαστεί την έξαρση του καλλιτέχνη, η φίλη της στο τηλέφωνο άρχισε να παραληρεί, διηγούμενη μία ιστορία με το παλιό αφεντικό της «που μόνο εσύ θα μπορούσες να καταλάβεις», όπως της είπε. Χαχανίζοντας, διέκοπτε στη μέση της ιστορίας για να πει στην Κλαίρη κάθε τόσο «Πόσο μου λείπεις ρε…!» κι ας είχαν περάσει μόνο 2 εβδομάδες από τη μέρα που η Κλαίρη αποφάσισε να αφήσει πίσω της την παλιά της δουλειά και να ακολουθήσει το όνειρό της! Το τηλέφωνο έκλεισε, αφήνοντάς την να κοιτάζει από το παράθυρο ονειροπολώντας και νιώθοντας πιο σίγουρη αισιόδοξη και παθιασμένη, από ποτέ! «Θα τα καταφέρω!»
