Γιατί φοράω κοσμήματα;

Louise-Wilson by Chris Brooks for Vogue UKΗ Louise Wilson, η θρυλική καθηγήτρια του λονδρέζικου Central Saint Martins College of Arts & Design, μέντορας, μεταξύ άλλων, του Alexander McQueen, του Jonathan Saunders και του Christopher Kane και διάσημη για την ειρωνεία και αιχμηρή κριτική στους μαθητές της, στην πρώτη συνάντηση με το τμήμα μας, πρόσφερε απλόχερα τις εξής συμβουλές: όχι πολύχρωμα τετράδια στις τσάντες μας. Όχι εμπριμέ σεντόνια στα κρεβάτια μας. Όχι παράτολμοι στιλιστικοί πειραματισμοί στο ντύσιμό μας, αν δεν είμαστε σίγουροι πως «το’ χουμε» (φυσικά εννοούσε πως δεν «το ‘χουμε»). Η αυστηρή δασκάλα μου, υπεύθυνη για την επιτυχία μερικών εκ των μεγαλύτερων ταλέντων της βρετανικής μόδας, έφυγε από τη ζωή πριν λίγους μήνες. Η επιβλητική φιγούρα της θα μείνει για πάντα στην μνήμη μου, να περπατά στους διαδρόμους της σχολής ντυμένη αποκλειστικά με μαύρα ρούχα, με τα μαλλιά της πάντα πιασμένα αλογοουρά. Μοναδικό τοτέμ, σαν τη σβούρα του inception, για να μπορείς να είσαι σίγουρος πως έχει αλλάξει η μέρα και το σήμερα δεν είναι χθες, ήταν τα φανταστικά κοσμήματά της, μεταλλικά έργα τέχνης που εναλλάσσονταν στα χέρια και τον λαιμό της.

Η Louise ήταν μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που η πρόσθεση κοσμημάτων λειτουργούσε αφαιρετικά. Μέσα από την αφαίρεση προκύπτει η πιο ατόφια μορφή κομψότητας, αυτό που λέμε class, που στα ελληνικά το αποδίδουμε «φινέτσα». Οι γαλλίδες το έχουν πετύχει καλύτερα απ’ όλες, να δείχνουν εύθραυστα κομψές με τις λεπτεπίλεπτες σιλουέτες τους να πλέουν μέσα σε χαλαρές μαρινιέρες και φαρδιές παντελόνες. Δεν είναι τυχαίο που η λέξη «φινέτσα» συχνά συνοδεύεται από τον προσδιορισμό «γαλλική».

FRENCH WOMEN (CHANEL SS13)

Στον αντίποδα είμαστε εμείς. Ιταλίδες, Ισπανίδες και Ελληνίδες, γυναίκες με ταμπεραμέντο, που μας μεγαλώνουν φασαριόζικες οικογένειες και μας θρέφει ο ήλιος της Μεσογείου. Που ως μικρά παιδιά τρέχουμε ξυπόλυτα επάνω σε καυτές πλάκες και πίνουμε νερό από το λάστιχο στο σπίτι του παππού. Που ως μικρές κυρίες διαλέγουμε χάντρες, ματάκια και φυλαχτά από πλανόδιους και φτιάχνουμε τα πρώτα μας κοσμήματα, τα φοράμε όλα μαζί και μοιάζουμε με τα αλογάκια που σέρνουν άμαξες στις επαρχίες τον Δεκαπενταύγουστο. Δεν ακούγεται ό,τι πιο καλόγουστο αλλά αυτές είμαστε, οι πληθωρικές υπάρξεις που οι μόνες πράξεις που μάθαμε καλά είναι η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός.

MEDITTERANEAN WOMEN (DOLCE GABBANA SS13)

Φοράω κοσμήματα, λοιπόν, γιατί, όπως σωστά υποπτεύθηκε η Louise, δεν είμαι αρκετά καλόγουστη ώστε να μπορώ να κάνω ενδυματολογικό statement χωρίς την βοήθεια ενός statement κολιέ, βραχιολιού ή δαχτυλιδιού.

photo (5)

Φοράω κοσμήματα γιατί δεν είμαι αρκετά πλούσια ώστε να το περιεχόμενο της ντουλάπας μου να καλύπτει τις καθημερινές μου στιλιστικές ανάγκες και ανατρέχω για βοήθεια στην μπιζουτιέρα μου (στην πραγματικότητα τα μπριλάντια, γιρλάντια, στολίδια και μπλινμπλίνγκια μου τα φυλάω μέσα σε κουτιά παπουτσιών, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα).

Φοράω κοσμήματα γιατί δεν είμαι αρκετά ευτυχισμένη κάθε πρωί όταν ξυπνάω ώστε να μην χρειάζομαι το χαμόγελο που μου προσφέρει το να κουμπώνω κάτι λαμπερό και χαριτωμένο γύρω από το λαιμό μου.
Φοράω κοσμήματα γιατί δεν είμαι αρκετά όμορφη ώστε να μη χρειάζεται να φορέσω απολύτως τίποτα.
Μακάρι να ήμουν πιο καλόγουστη, πιο πλούσια, πιο ευτυχισμένη και πιο όμορφη.
Τότε θα φορούσα ακόμη περισσότερα κοσμήματα.

 

photo (8)